บทนำ

      ยานอวกาศโคจรของ NASA เกิดขึ้น ด้วยความมหัศจรรย์ของเทคโนโลยี และวิศวกรรมของ USA ยานอวกาศได้ดังขึ้นและมุ่งหวังสู่ดวงอาทิตย์ที่ความเร็ว 17,000 ไมล์/ชั่วโมง ตามแผนที่วางไว้ ตอนเช้าตรู่ของวันที่ 30 กันยายน ปี 1999 กลุ่มผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคของ Cal Tech’ s Jet Propulsion Lab (JPL) และจุดอื่นรอบโลก รอสัญญาณของความสำเร็จที่เข้าไปในวงโคจรได้ด้วยดี ทันใดนั้นสัญญาณจากแผงส่งสัญญาณได้หรี่ลงและดับในที่สุด จากนั้นไม่ได้ยินเสียงจากยานอวกาศอีกเลย
            การสิ้นสติและความหวาดกลัว ทำให้ผู้เชี่ยวชาญต้องทำงานต่อเนื่องเหมือนเข็มหมุนรอบหน้าปัดนาฬิกา เพื่อค้นหาสิ่งผิดพลาด และพยายามติดต่อกับยานอวกาศ หลังจากที่เขาทดสอบและวิเคราะห์อยู่หลายวัน พวกเขาไม่มั่นใจที่จะสรุปว่ายานอวกาศถึงจุดทำลายที่ระดับความสูงที่น้อยกว่า 60 กิโลเมตร แทนที่จะเกิดบนระดับ 150 กิโลเมตร ตามที่วางแผนไว้นี้เป็นจุดที่ใกล้เคียงมากที่ยานอวกาศได้ระเบิดเป็นเถ้าถ่าน เนื่องจากแรงเสียดทานกับบรรยากาศ
          ผู้จัดการของ JPL และผู้บริหารระดับสูงของ NASA ไปที่จุดเตือนภัยและได้สอบสวน ทราบว่าวิศวกรรมผู้เขียน Software ใช้กำหนดหน้าที่ต่าง ๆ ได้ทำงานแยกกลุ่มกัน และเห็นได้ชัดว่าไม่บรรลุหน้าที่ที่กำหนดไว้ทั้งหมด คือกลุ่มหนึ่งคำนวณใช้หน่วยเมตริกซึ่งมีหน่วยเป็นกิโลเมตร และกิโลกรัม ในขณะที่กลุ่มหนึ่งใช้หน่วยเป็นไมล์และปอนด์ (1 กิโลเมตร = 0.6 ไมล์ และ 1 กิโลกรัม = 2.2 ปอนด์)
           ประธานของกรรมการสอบสวนการล้มเหลวกล่าวว่า ปัจจัยที่เห็นได้ชัดที่ทำให้เกิดความผิดพลาดขึ้น คือ เกิดความสะเพร่าในการใช้ภาษาในองค์กร
           คนที่ฉลาดส่วนใหญ่กำลังอยู่ในจักรวาลจริง ๆ แล้วพวกเขาอยู่ในภาวะตกตะลึงขาดความคิด ก่อนที่เราจะกล่าวโทษผู้ที่เกี่ยวข้อง และไม่ยอมรับความสามารถเขา จำไว้เสมอว่าการจัดองค์กรธุรกิจทั่วโลกมีเพียง 2 ถึง 3 เท่านั้นที่ดีเลิศที่ทำให้เกิดสิ่งใหม่ ๆ แต่การสะสมของความโง่จะทำให้เกิดความอ่อนแอและกระจายไปทั่วโลกธุรกิจ
            ในระดับปฏิบัติการ ผู้ที่ทำงานองค์กรที่เป็นงานประจำจะสูญเสียความฉลาดและความสามารถ ซึ่งจะขัดกับความตั้งใจของคนที่มีไฟแรง และแม้แต่คนที่ฉลาดก็จะทำลายคนอื่น และไม่ตั้งใจที่จะเข้าไปช่วยเหลือเกี่ยวข้อง ถึงเวลาที่ควรหยุดมองข้ามองค์กรที่ไม่ถูกต้องโดยหาสาเหตุและทำความเข้าใจปัญหา

         หนังสือเล่มนี้มีจุดประสงค์ดังนี้

1. กำจัดสิ่งที่เกินความจำเป็นโดยไม่คำนึงถึงคนทำงานในองค์กร การถูกกีดกันการทำงาน แรงงานฟุ่มเฟือยใช้คนผิดประเภท ไม่มีใจในการทำงาน

2. สร้างความคิดให้กับพนักงานและการบริหารในองค์กร

3. สร้างผู้บริหารระดับสูงขึ้นมาเป็นการถาวรถ้าเป็นไปได้ซึ่งไม่ง่ายที่จะมาเป็นผู้นำ และมีจิตสำนึกในความรับผิดชอบด้านขวัญกำลังใจ เพื่อพัฒนาความฉลาดขององค์กร เพื่อสามารถปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมได้

4. เป็นเรื่องส่วนตัวของผู้เขียนที่ต้องการพูดอย่างเปิดอก และสนุกกับการพูดคุยจากประสบการณ์ชีวิต 25 ปีที่ผ่านมา

              เนื้อหาของหนังสือนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความฉลาดที่มีอยู่ในหัวสมอง ถ้าดูตัวเองสามารถดูได้จากกระจกเงา เพื่อค้นหาสิ่งผิดปกติขององค์กร และความล้มเหลว ชื่อบริษัทที่มีความฉลาดดีเยี่ยมจะยกขึ้นมาเล่าสู่กันฟัง
  "แต่ในที่นี้จะสนใจเฉพาะการจัดองค์กรที่ฉลาด และความจริงที่ว่ากลุ่มโง่ขยายกว้างกว่ากลุ่มที่ฉลาด กลุ่มที่ฉลาดยังคงอยู่ต่อไป"
            เมื่อ 100 ปีที่ผ่านมาผลของธุรกิจบ่งชี้ว่าอายุเฉลี่ยของบริษัทที่โชคดีมีอายุประมาณ 40-50 ปี เมื่อธุรกิจเริ่มขับเคลื่อนอยู่ในช่วงการอยู่รอด ไม่ได้ประกันว่าบริษัทจะไม่เจ๊ง บริษัทที่อยู่รอด 100, 200 และ 300 ปี หรือมากกว่านั้น แสดงว่ามั่น มีอายุยืน แต่ก็ยังไม่มั่นใจว่าจะอยู่ได้ตลอดไป สิ่งที่ถ่ายทอดจากคนรุ่นก่อนบอกว่าการได้คืนมาของต้นทุนหรือได้ทุนคืน แสดงว่าเราอยู่ใกล้กับเส้นของความอยู่รอดระยะสั้นมากกว่าเส้นความมั่นคงในระยะยาว ดังนั้นการคืนทุนในระยะสั้นนั้นคือบริษัทที่ฉลาด

ติดตามบทที่ 1 ในครั้งต่อไป ขอขอบคุณ คุณวิฤทธิ์ ดินดำรงกุล และทีมผู้บริหาร   
ที่ร่วมเผยความรู้และประสบการณ์อันทรงคุณค่าแก่สมาชิก 9engineer  และเพื่อนๆในแวดวงอุตสาหกรรม